توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش) همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه رفرنس نویسی و پاومبانی نظری و پیشینه تحقیق تعاریف و نظریه روان شناسی مثبت گرا|32022039|qon|مبانی نظری و پیشینه تحقیق تعاریف و نظریه روان شناسی مثبت گرا,روان شناسی مثبت گرا, امیدواری, تاب اوری, شادکامی, تجارب معنوی
در این پست قصد معرفی فایل مبانی نظری و پیشینه تحقیق تعاریف و نظریه روان شناسی مثبت گرا را داریم با ما همراه باشید.

⚡دانلود

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
قسمتی از متن:
تعریف روان شناسی مثبت گرا
درسالهای اخیر حوزه ی روان شناسی شاهد ظهور رویکردی جدید هرچند با سابقه ای کهن به نام روان شناسی مثبت گرا بوده است که به جای پرداختن به ترمیم آسیب ها و اختلالات روانی به مطالعه ی نقاط قوت و کمالات انسانی و به طور کلی ابعاد مثبت وجود آدمی پرداخته است و در پی آن است که از نقاط قوت انسان ها به عنوان سپری علیه بیماری های روانی استفاده نماید (بردبار و همکاران، ۱۳۹۴). بر اساس نظر سلیگمن ، روانشناسی طی ۶۰ سال گذشته به طور گسترده ای تبدیل به علم درمان شده است و روان شناسان باید به فهم آن چیزهایی بپردازند که زندگی را ارزشمند می سازد. روانشناسی مثبت، شاخه ی به نسبت نوینی از روان شناسی است که به افزایش توانایی های مثبت روان شناسی در جامعه و توانمدسازی افراد در مقابل تنش های روانی پیش روی افراد می پردازد(ابراهیمی و همکاران،۱۳۹۲).
۲-۲- مولفه های روان شناسی مثبت گرا
۱-۲-۲- شادکامی
از عهد باستان به احساسات مثبت انسان از جمله شادکامی توجه شده است. به عقیده ی ارسطو دست کم سه نوع شادکامی وجود دارد؛ پایین ترین سطح شادکامی همان لذت است. در سطح بعد عقیده مردم عادی است که شادکامی را معادل موفقیت و کامیابی می دانند و در بالاترین سطح شادکامی مورد نظر ارسطو شادکامی ناشی از معنویت قرار می گیرد. به عبارت دیگر ارسطو شادکامی را عبارت از زندگی معنوی می داند و افلاطون آن را حالت تعادل میان سه عنصر استدلال، هیجان و امیال ارزیابی می کند. از دیدگاه روان شناسان دو نوع شادکامی وجود دارد: نوعی از آن از رهگذر شرایط محسوس زندگی همچون زناشویی، تحصیل، شغل، آسایش و به طور کلی امکانات مالی و رفاهی حاصل می شود که به آن وجه عینی شادکامی می گویند و نوع دیگر آن متاثر از حالات درونی و ادراکات شخصی است که از آن به شادکامی ذهنی یا احساس شادکامی تعبیر می شود. بر این اساس، شادکامی بر نگرش و ادراکات شخصی مبتنی است و بر حالتی دلالت می کند که مطبوع و دل پذیر است و از تجربه ی هیجان های مثبت و خشنودی از زندگی نشئت می گیرد(خسروی، قمرانی و بردیده، ۱۳۸۹).
بسیار ی از روانشناسان شادکامی را به عنوان یکی از شش هیجان اصلی در نظر می گیرند. مولفه های ضروری شادکامی سه چیز است: هیجانات مثبت، رضایت از زندگی و فقدان هیجان های منفی. و روابط مثبت با دیگران، داشتن هدف در زندگی، رشد شخصی و دوست داشتن مولفه های دیگر شادی هستند (ساسان پور، خدابخشی و نوریان ، ۲۰۱۲). وینهوون ( ۲۰۱۵)، بیان می کند که شادی یک لذت از زندگی است که شخص در زمان حال آن را تجربه می کند و مترادف رضایت از زندگی است. کانسال و همکاران (۲۰۱۲)، مطرح می کند که یافتن شادی شبیه یافتن خودتان است. شما شادی را پیدا نمی کنید بلکه شادی را می سازید. شما شادی را انتخاب می کنید، خود شکوفایی فرایندی است از کشف اینکه شما چه کسی هستید و می خواهید چه کسی باشید و نیز اتخاذ راهی برای شادکامی به وسیله ی آنچه که شما را به معناداری و خرسندی از خودتان می رساند. شرما و شرما (۲۰۱۶)، شادی را یک حالت ذهنی یا هیجانی می دانندکه به عنوان هیجانات مثبت و خوشایند تعریف می شود که حاوی خرسندی و لذت شدید می باشد. نعمتی و مهدی پور مارالانی (۲۰۱۶)، بیان می کنند که شادی یک مفهوم چند بعدی است که از چند بخش اصلی تشکیل یافته است: در بخش هیجانی، افراد شاد وضعیت شادی و مسرور داردند، در بعد اجتماعی، افراد شاد دارای روابط اجتماعی خوب با دیگران هستند و می توانند از دیگران حمایت اجتماعی دریافت کنند. در نهایت از بعد ادراکی و شناختی، فرایند و تفسیر اطلاعات با روش خاص توسط شخص شاد است که در نهایت شخص را به یک احساس شادی و خوش بینی می رساند. بنابراین در شادی، ارزیابی افراد از خودشان و زندگیشان می تواند شامل ابعاد شناختی مثل ارزیابی رضایت بخش از زندگی، بعد هیجانی مثل وضع و احساس واکنش به وقایع زندگی باشد.
از نظر مهرانیسا (۲۰۱۶)، شادی، جستجوی جاودانه زندگی است، تشنگی برطرف نشدنی و گرسنگی رفع نشدنی نوع انسان. دینر (۲۰۰۰)مطرح می کند که شاد بودن اهمیت زیادی برای بیشتر مردم دارد و شادکامی در بسیاری از جوامع ارزش برجسته ای دارد(دینر، ۲۰۰۰؛ به نقل از حسنین، وزید و حسن ؛ ۲۰۱۴). نظریه پردازان در تحلیل مفهوم شادمانی به دو مولفه شناختی و عاطفی اشاره نموده اند. مولفه شناختی بر رضایت فرد از زندگی ( ارزیابی فرد مبتنی بر استانداردهای ذهنی اش ) و مولفه ی عاطفی بر توازن لذت ( تعادل بین هیجانات مثبت و منفی) اشاره دارند (بردبار و همکارن، ۱۳۹۴). شادکامی نوعی داوری است که از بیرون به فرد تحمیل نمی شود، بلکه حالتی درونی است که از هیجان های مثبت تاثیر می پذیرد (فتاحی، نشاط دوست، ربیعی و شریفی، ۱۳۹۰). بر این اساس شادکامی بر نگرش و ادراک های شخصی مبتنی است و بر حالتی دلالت می کند که مطبوع و دلپذیر است و از تجربه هیجان های مثبت و خشنودی از زندگی سرچشمه می گیرد (فتاحی و همکاران، ۱۳۹۰). شادکامی موضوع اساسی زندگی انسان است، آنطور که سازمان بهداشت جهانی بر اینکه شادکامی یک جزء سلامتی است تاکید زیادی دارد. شادکامی به وسیله ی دسته ای پیچیده از عوامل ارادی و غیر ارادی مشخص می شود (ترابی، ۱۳۸۹).
در گذشته غالب نظریه پردازان بر این باور بودند که شادمانی عکس غم است اما در سالهای اخیر بررسی های نظری و تجربی موید آن است که عواطف مثبت و منفی مستقل از یکدیگر می باشند. محققان در توجیه این استقلال به دو مولفه ی برانگیختگی و خوشایندی اشاره نموده اند. به این ترتیب بر اساس تعامل این دو بعد عواطف از یکدیگر متمایز می شوند. آنها معتقدند عاطفه مثبت بالا نشان دهنده ی همه تجارب خوشایند نمی باشد. بلکه تنها تجارب خوشایندی را شامل می شود که همراه با برانگیختگی بالاست و بعکس. شادمانی باطنی در فرهنگ دینی ما نیز مورد توجه بسیار بوده و سرور نام گرفته است؛ صفتی پنهان و قلبی که برای دستیابی به خیر است و همراه با لذت درونی انسان خواهد بود. از این رو مفهوم سر یا ویژگی ناپیدا در آن وجود دارد و صاحب نظران آن را شادی خالص قلبی دانسته اند (بردبار و همکاران، ۱۳۹۴). از مهم ترین عوامل موثر بر این نوع شادمانی که در قرآن کریم به آن اشاره شده ایمان به خدا و یاد خدا بودن در زندگی است. آیه های بسیاری در این زمینه بیان شده که برخی از آنها عبارتند از فاما الذین آمنوا و عملوا الصالحات فهم فی روضه یحبرون (روم:۱۵): اما کسانی که ایمان آورده و به عمل های شایسته پرداخته اند در آن روز مسرور و محترم به باغ بهشت منزل گیرند. ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا فلا خوف علیهم و لاهم یحزنون ( احقاف:۱۳) : آنها که گفتند آفریننده ما خداست و بر این سخن پایدار و ثابت ماندند بر آنها هیچ ترس و حزن و اندوهی نخواهد بود. قلنااهبطوا منها جمیعا یاتینکم منی هدی فمن تبع هدای فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون ( بقره: ۳۸) گفتیم همه از بهشت فرود آیید تا آن گاه که از جانب من راهنمایی برای شما آید پس هرکس پیروی او کند هرگز بیمناک و اندوهگین نخواهد شد. الذین آمنوا و تطمئن قلوبهم الا بذکر الله تطمئن القلوب (رعد:۲۸) همان کسانی که ایمان آورده اند و دل هایشان به یاد خدا آرام می یابد آگاه باشید که تنها یاد خدا آرام بخش دل هاست. همچنین در کتاب غررالحکم و درر الکلم حضرت علی (ع) می فرمایند: سرور المؤمن بطاعة ربه و حزنه علی ذنبه شادی مومن به طاعت پروردگارش و حزنش بر گناه و عصیان است (اشرفی و همکاران، ۱۳۹۱).

جزییات بیشتر📜